Beyazların alanına toplamaya çalışıyorsunuz her pulu.
Siyahlar açık veriyor ki kırılsınlar, beyazlar kırıyor, sonra kırılıyor ki tekrar başa dönüp kıramadıklarını kırabilsinler. Ve tabii kendi taşlarını da içeri sokabilsinler. Çünkü:
Herkes beyazların alanında toplanınca, ki oyunun daha yarısı, bonus var. Altı altı: 6+6: 12 puan…
Her siyah kırık 6 puan.
Oyunun bitiminde de öyle: Her kırık 6 puan.
İkinci yarı:
Herkes içerde ya da değil.
Beyazlar topluyor. Siyahlar da zar attıkları için mecburen çıkıyor. Mecburen diyorum çünkü bu oyunda rakip yok, iki renk de müttefik, ortak. Zar burda rakip, ya da tanrı.
Beyazlar hepsini topladığında siyahların her bir dışardaki pulu eksi 1 puan.
Oynamadan anlayamazsınız, aynen hayat gibi.
Notlar:
Rakip yok müttefiksiniz. Aldığınız sayıya karşılık ki eksi de olabilir bir sonraki oyuncunun aldığı sayıyla rekabet edebilirsiniz.
Kırmak en güzel şey diyen tavla oyuncuları için tatmin garanti.
Tavla ile satranç arası, çok stratejik, ama her şeyi yine de sadece zar belirliyor. Bu bana ilgi çekmez gibi geldi, ama hayatta da böyle değil midir. Tavlada da zar önemlidir ama burda felaket... Bir sonraki an (zar) ne olacağını bilemezsiniz. Doğru oynamak diye bir şey yok. Ustalaşmak yine de var. Ama son zarar karların, pardon son karar zarların.
Oyun isterseniz çok uzayabilir. Zamanı size bağlı. Kırılırsanız baştan başlarsınız (beyazlar) ve bir daha denersiniz. Sonra bir daha. Kazanmak için değil zevk almak için oynarsanız daha eğlenceli. Tabii zarlar size oyunu hemen bitirtebilir de.
Özel notlar:
Bilgisayarda oynadığımdan, eve bir tavla seti almayı istemediğimden çünkü eşya sevmem, zar atma ki rakibi delirtebilirim, geri alma ve alternatifleri deneme-üzerine düşünme gibi şeylerde ustalaşamadım. Bu bir giriş-tanıtım metni. Kendime de.
Başka versiyonları düşünüyorum. Belli bir çoklukta zar hakları olması, o an uygun zarın satın alınması gibi. Mesela 1-1 en harika zar. 6-6 ise en kötülerinden. Elle oynayınca bunlara gerek olmayabilir çünkü ben ne zar istersem atarım. Pardon zar ne isterse atarım.
