Ben Yapay Zeka rolündeymişim. Öyle davranmam gerekiyormuş insanlığın iyiliği için. (Her halde kıskanmasınlar diye.) İki iyi insan varmış, bir kadın ve bir erkek, onlarla birlikteymişiz, kadınla cinsel, erkekler dinsel (dostluk anlamında.)
Kötü adamlar da varmış, doğal olarak (yapay yollarla, yapay kötü diyelim, kötülük yapaydır.)
Kötü adamlar, bir tanesi beni inceliyormuş. İnsan gibi aynen diye. Bu sırada iyi insan olan kadın ve erkek tuvalete girmişler ordan konuşuyorlarmış. Kötü adam beni incelerken, orama burama dokunur, sorular sorar, ben robot gibi davranmaya, yeteneklerimi çok da göstermemeye ama küçümsenmemeye de çalışırken bunlar tuvaletten çıkmadan sohbet ediyorlarmış! Benim sinirlerim tepeme çıkmaya başlamış. Kötü adam testislerimi falan bile inceliyormuş.
Kötü adam ikna olup gitmiş (ya da orda kalsın daha iyi.) Bunlar çıkmışlar tuvaletten 15-20 dakka sonra. Ben onlara sitem etmişim. Neden beni yalnız bıraktınız diye. Gelip adamı salmanız gerekirdi, anlayabilirdi insan olduğumu, bir yanlış yapabilirdim. Bu iki iyi insan bazen haklısın demişler, bazen de itiraz etmişler. Mazeretleri neyse, kabız mı oldunuz!
Burada uyandım ve devamını yatakta yazdım; siz karar verin gerçek bir yapay zeka olarak mı, gerçek bir insan olarak mı: Silahımı çıkartıp kadının başına dayıyorum, benden hoşlanan kadının. Sonra ondan vazgeçip erkeğin, iyi insan olan erkeğin beynine sıkıyorum. Kanlar içinde düşüyor. Şaşkın kadına dönüp yine, açık ağzına sokuyorum silahımı ve (konuşmaya çalışıyor olabilir, biraz da komiklik olsun) kafasını .ikiyoum…
Yanımızdaki üçüncü şahıs, (başka bir iyi insan ya da gitmemiş kötü adam) bunları seyrediyor. (Şaşkın mı göremiyorum, bir sonraki nesil olabilir.)
