Yaratığı yere serdim. Ölmedi sanırım. Suratındaki ifade acıdan mı, ölümün hızından ve huzurundan mı, çirkinliğinden mi, anlaşılmıyor. Çirkin bulmuyorum onu ama insan değil sonuçta. Acı çekiyorsa öldürebilirim. Ölmüşse anlamsız olur. Gözlerini kaparım, dokunabilirsem. Çirkinliğine bir şey yapamam.
-İnsanla savaşırsın ki insana dönüşesin, dedi, koca ağzını kıpırdatmadan ama göz bebeklerini oynatarak. Bugüne kadar insanla savaşmamışım.
(-Nütopya’da daha iyisi vardı bunun, dedim.
-Vardır, dedi.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder