Üst kattan çamaşır makinesinin sesi.
Her gün.
Kim yıkıyor her gün bu kadar çamaşırı.
Her gün bayrak gibi dalgalanan çamaşırlar.
Ya manzaramı kapatıyor ya da balkonumu ıslatıyor, camımı, çamaşırlarımı.
Sonra, koluma damlıyor.
Bazen cama tak tak,
noluyor allah allah,
çamaşırlar, haa
alışana kadar hep açıp bakıyordum.
Sonra annem dedi,
üst kattaki, yaşlı o kadın,
altına kaçırıyor her halde.
Temizliğe gelen kadın yıkıyor her gün.
Tutamıyor!
Yaşlanınca hep böyle mi oluyor?
Bir gün sevişirken aklımıza geliyor,
belki de gençliğinde...
Fazladan…
Arkadan…
Bir gün yok makine sesi.
Sessizlikten fark ediyorum.
Hah diyorum.
Bokunu tutmasını öğrendi sonunda.
Annem gelince ona da diyorum.
Annem bakıyor.
Bu yaşta!
Bir şey demiyor.
Pazartesi, Şubat 26, 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder