Yarışmada ikinci olacak kişi (kalplerin birincisi) ilk elemelerde hiç konuşmadı, diğer 9 kişi kendini ballandıra ballandıra anlattığı halde. Diğerlerinin ballandırması da yaramış değildi ona. 10 jüri üyesi henüz böyle şeylerden hoşlanıyor, bunu gerekli görüyor olsa da. Ama 10 jüri üyesi de gece onu rüyalarında gördüler. Sabah bundan birisi rastgele bahsetmeseydi ortaya çıkmayacaktı. Hem de hepsinin onu aynı şekilde gördükleri. Şekil dedim ama bir iç huzuru haricinde ve tabii birinci (ikinci) olacak yarışmacının suratı haricinde, fiziksel pek bir şey hatırlamıyorlardı.
Yarışmanın ikinci günü bu ilgiyle başladı. Ve biraz hayal kırıklığıyla: “Diğer yarışmacılar görmemiş mi beni?”
Sonradan bunun için diyecekti, ancak ikinci olabilirim, diye; böylece daha fazla gelişebileceğim umudunu taşırım. Tabii hiç kimse birinci seçilemeyecekti. O taht onun olmak için bekleyecek.
Becerilerin sergilendiği gün hiç hareket etmedi parmakları haricinde. Yazdığı aforizmalar aksiyondan vurucuydu. Yapay Zekanın taramasıyla bunların o an yazarken çıktığı anlaşıldı, bildik şeyler değil yeni keşifler, icatlardı, umut veriyordu, gelecekten.
Yemek kültürü, ev ve tuvalet alışkanlıkları, temizlik, kibarlık, sosyallik ve karşı cinse davranışlar, nasıl seviştiği gibi konularda da pasifti, İkinci. Ama diğer yarışmacıların kafalarında başka biri var gibi seviştikleri, başka plan var gibi yedikleri ve saireden açıkça anlaşılıyordu. En iyi performanslarını sergileseler de önemi yoktu. O, dünyaya gelmişti.
Son gün, zar atıldı. Tasdik edildi. Ne isterse atıyordu. Sen ne istersen de atıyordu.
Sürpriz olmayan sonuçlar açıklandığında son gösterisini yaptı: Öldü ve dirildi.
İkinci kalmaktaki ısrarı delinemedi.
(Diğerlerinin adlarını tüm insanlık tarihi biliyor, o yüzden vermek istemiyorum. Zaten kendileri de istemedi.)
Diğer kibrit çöplerinden uzun tutulup gözünüze gözünüze sokulanı mı seçersiniz,
yoksa arkalara saklanmış olanı mı, seçmeyesiniz diye? Düzgün bir sırada duruyorlarsa sağdakini mi soldakini mi? Rakibinize mi öncelik tanırsınız, kaderinizi onun ellerine teslim ettiğinizi bilerek? Cesurca atılır mısınız yoksa, o kadar çöpün arasından bula bula kısasını bulabilecek olmanın enayiliğini de göze alarak? Her defasında kısa çöpü çekecek kadar şanssızken, elde uzun çöpün belki de hiç olmadığından şüphelenmez misiniz? Peki ya hep uzunlardan birini çeken ve güvenle devam eden biriyken, artık tüm olasılıkları tükettiğinizi, size uzatılan elde sadece tek bir çöp kaldığını, bir gün geç olsa da anladığınızda ne yaparsınız? Ya da uzunu çeker sevinirsiniz; bir de bakarsınız, diğerlerinin hepsi kısadır, kaybetmişsinizdir. Kısayı çekmek de hep kaybetmek demek değildir o zaman... Belli mi olur, belki de siz kısa çöpü çekmek için yaşayanlardansınızdır... Yani aslında hikaye daha yeni başlıyordur siz elinizde kısa çöpü tutuyorken... İşte şu an sizin başınıza gelen de bu...
İma-imla-mantık hatası gibi görülen metinler özellikle öyledir, alıcınızın ayarıyla zevkle oynayın.
KOMEDİN: Bunlar şehrimizin ileri gelenleri... Bunlar da şehrimizin ileri gidenleri................................. HAVVA TAHMİN İSTASYONU: Bir kadını çözmek için önce onu bağlamalı............................ ABSÜRTÜK METİNLER: -Memelerin elimde, fidyeyi vermezsen. / -Fidye ne? / -Kalçaların................. REKLAM ARASI: Sanatçılık işte; zaafları sanata dönüştürme zanaatı............................ YAŞAMA DÜŞKÜNLER EVİ: “Bizim ülkemizdeyse bu, bayım, dik dik bakanın diğerinden cinsel açıdan hoşlandığını gösterir; o yüzden kaçırdım gözlerimi...”.............. KARA İZAHÇI: Aşk ile akıl arasında tercih yapmak anne ile baba arasında tercih yapmak gibi bir şeydir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder