İnsan bir sabah uyanır ve karar verir, iyi biri olacaktır. Bir süre sonra etrafındaki herkes iyi insan olmaya başlar... Bu onu gururlandırır. Ama sonra fark eder ki dünyanın her yerinde aynı sabah kendisi gibi iyi insan olma yeminiyle uyanmıştır insanlar. Biri hariç.
Bu adam akşam uyurken dilemiştir: Herkes iyi insan olsun... Sabah herkeste gerçekleşmiştir bu.
Adam dünyanın ilgi odağı olur. Tabii saygı çerçevesinde. Herkes iyidir artık, saygısızlık yoktur... Küçük ihmaller olabilir en fazla...
Bir süre sonra adamdan da bu istenir. Hangimiz daha iyi insanlarız, bunu nasıl anlarız?
Adam akşam bu dilekle yatar ve sabah kendisi için 1 rakamını hissediyordur. Herkes de bu hisle uyanır; 1’den 100’e kadar hissederler kendi sayılarını... Ve kendilerinden yüksek sayıdaki (nispeten kötü) insanların alınlarında belli belirsiz bir sayı görüyorlardır, 1’den 100’e kadar.
Herkes kendinden yüksek alın sayılarını görebiliyordur, küçük alın sayılarını göremiyordur. Onlara saygı duyuyordur.
Adam tek 1’dir. Az sayıda 2 ve 3 vardır. Çoğunluk 50 etrafında toplanmıştır, ve az sayıda da 100 ve 100’e yakın insan vardır; tüm insanlık tarihinde olduğu gibi. 100’ler küçük hataları, basit suçları, allahlık sayılmayacak günahları olanlardır, idare edilirler. Tüm insanlar zamanla daha iyi biri olarak ya da olmayarak yükselebilir ya da alçalabilirler...
Masumiyete kadar herkes suçluydu bir zamanlar, şimdi birisini suçlamak suçtur. Cennet sıkıcı değil aşılabilir bir yerdir. Kimsenin içinde bile kötülük yoktur; kötü bir his bile oluşmaz içlerinde; en fazla açılarında, bakış açılarında; küçük bir bakış açısı farkıyla.
Eskiden acı öğreticiydi; şimdi açı öğreticidir.
1 insanı bir gün kendisini 2 hisseder. Bir 2’ye danışır, haklısın der diğer 2; alın sayını göremiyordum, artık görebiliyorum: 2:
-Kötülük mü yaptın!?
-Hayır, bir 1 doğdu...
Doğanlar ikizdir. Anne baba zaten bulurlar eski 1’i. Bebeğinin alın sayısını göremeyen anne babalar daha iyi birine danışıyordur. Bu bebeği eski 1 bile göremiyordur, demek o yeni 1’dir.
Çocuklar büyür. 1 çocuğu ikizinin 0 olduğunu söyler.
Ya da: 1 çocuğu ikizinin 100’den fazla olduğunu söyler.
İnsanlar birini seçerler; her şey tarihte her gün olduğu gibi yaşanır.
Diğer kibrit çöplerinden uzun tutulup gözünüze gözünüze sokulanı mı seçersiniz,
yoksa arkalara saklanmış olanı mı, seçmeyesiniz diye? Düzgün bir sırada duruyorlarsa sağdakini mi soldakini mi? Rakibinize mi öncelik tanırsınız, kaderinizi onun ellerine teslim ettiğinizi bilerek? Cesurca atılır mısınız yoksa, o kadar çöpün arasından bula bula kısasını bulabilecek olmanın enayiliğini de göze alarak? Her defasında kısa çöpü çekecek kadar şanssızken, elde uzun çöpün belki de hiç olmadığından şüphelenmez misiniz? Peki ya hep uzunlardan birini çeken ve güvenle devam eden biriyken, artık tüm olasılıkları tükettiğinizi, size uzatılan elde sadece tek bir çöp kaldığını, bir gün geç olsa da anladığınızda ne yaparsınız? Ya da uzunu çeker sevinirsiniz; bir de bakarsınız, diğerlerinin hepsi kısadır, kaybetmişsinizdir. Kısayı çekmek de hep kaybetmek demek değildir o zaman... Belli mi olur, belki de siz kısa çöpü çekmek için yaşayanlardansınızdır... Yani aslında hikaye daha yeni başlıyordur siz elinizde kısa çöpü tutuyorken... İşte şu an sizin başınıza gelen de bu...
İma-imla-mantık hatası gibi görülen metinler özellikle öyledir, alıcınızın ayarıyla zevkle oynayın.
KOMEDİN: Bunlar şehrimizin ileri gelenleri... Bunlar da şehrimizin ileri gidenleri................................. HAVVA TAHMİN İSTASYONU: Bir kadını çözmek için önce onu bağlamalı............................ ABSÜRTÜK METİNLER: -Memelerin elimde, fidyeyi vermezsen. / -Fidye ne? / -Kalçaların................. REKLAM ARASI: Sanatçılık işte; zaafları sanata dönüştürme zanaatı............................ YAŞAMA DÜŞKÜNLER EVİ: “Bizim ülkemizdeyse bu, bayım, dik dik bakanın diğerinden cinsel açıdan hoşlandığını gösterir; o yüzden kaçırdım gözlerimi...”.............. KARA İZAHÇI: Aşk ile akıl arasında tercih yapmak anne ile baba arasında tercih yapmak gibi bir şeydir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder