Gözlükle barda oturmuş, pardon güneş, bir 44 ile konuştum. Tam gezi zekalı. İnsanlara düşman, ama yakışıklı da. Sevgilinle mi ayrıldınız dedim, mutsuz. Yoo gayet iyiyiz dedi, tam gezi zekalı. O kültüründen bu kültüründen, o yazardan bu yazardan bahsetti, sonunda ben dünyanın en iyi yazarıyım dedi. İnşallah dedim. Pardon tersi oldu: Ben dedim, o inşallah demedi. Bunu belleyin arkadaşlar. Neden inşallah diyeyim demeyin. Çünkü olabilir. O zaman da kurtuluşunuz yok, inşallahla maşallahla. Bu arada: -Nirvanaya vardım. -Terastayım. Bunu söyledim. Bana Nirvana’yı bildiğini falan anlatmaya çalıştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder