Kehanet gerçekleşiyor, dünyanın bütün kahinleri beni görmeye geliyor. Bir şey diyemiyorlar karşımda, çocukluğumdakinin dediği gibi, bir şey bilirlerse en büyük olacaklar. En büyük nasıldır diye soracak kadar akıllıyım demek o yaşta. En büyük yalancı da olabilir demişti kahin gülerek. Ama şimdi karşımdakiler gülmüyor. Kadınlara yatma teklif ediyordum, artık erkeklere de ediyorum. Yelleniyorum falan karşılarında, o kadar sıkıldım. Aldırmıyorlar, yani hiçbiriyle sevişmedim demek istiyorum. Sadece bakıyorlar, görmeye çalışıyorlar. Size bunu kim söyledi diyorum. His diyorlar. Hiz diyorum onlara İngilizce. Ama o bir hör'dü. Bana bir yararı olacakmış gibi beklemem garip. Onlar görüp söyleyip gidecekler, içlerini rahatlatacaklar. Bana ne. Söyleyeceklerine inanayım mı, bilmiyorum. Ama rahatım. Yellendiğim için de olabilir. Öleceksin diyebilir mesela biri. Bravo. Ölmeyeceksin demek daha ilginç olmaz mıydı? Ne zaman? Ne zaman mı ölmeyeceksin? Bu da tuhaf kaçtı. Napıyorsunuz sonra diyorum, bir gelen bir daha gelmiyor. Görememişlerse diyorlar. Evime döneceğim diyorlar. Beni de götürsene, New York’u görmek isterim. İtalya’dan geldim ben. Yunanistan da olur diyorum. Yaşadıklarımız mantıklı mı ki bu konuşmalar olsun. Ama huzurlu işte. Sihirli bornozum gibi, ne işe yarıyor, kuruluyor işte. Başka bul bu arak. Kehanet buydu belki de. Bana huzur vermeleri. Hem de sevişmeden. Sıkıntı ondan mı? Belki biriyle bir süre sonra? Onu mu bekliyorum... Ve geliyor. Hör. İçeri giriyor. O gün ne oldu? Bilmiyor musunuz! O zaman anlatamam, ne biçim okursunuz!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder