Çarşamba, Şubat 02, 2022

DUR BİRAZ ÖLÜM GİBİSİN

Kentte olağan bir gün. İnsanlar savaşıyor. Ben yürüyorum. Bakkal çakkal, vatandaş azınlık, şoför artist… Duruyorlar ben geçerken. İç savaş. Benim dışımda.

Ölümden önceki dileğim gerçekleşti; dokunulmazlık. Bir sonrası zaten ölüm. Aslında iki sonrası; ölümden önce ölmek var çünkü (cenazemi görmeden hayatta ölmem). Ama benden sonraya kimse kalacak mı; o kadarcık bir endişeye de, yerim var.

Kumar oynadılar kaybettiler, zarları ben atmıştım… Zar atmasaydım bakış atacaktım… Oynamadan ütülecek, ütüleneceklerdi…

Herkesin gücüne gitti.

Hiç yorum yok: