Rauf Mutluay, gençken.
O zaman bile gülmüştüm. Edebiyatın gençliğindeydi. Hâlâ çok genç edebiyat. Çocuk.
İnsani sıcaklık insanların zekiye göstereceği bir tavırdır. Zaten-tenezzül etmiyorsa zekidir.
Zeki insanları sevmez yazarlar; zeki değillerdir, zeka ahlaklı olmayı şart koşar çünkü. Öbür dünyada politikacıların ayaklarını yıkıyorlar; şairler başka hizmetlerde de bulunuyor.
Üçüncü sınıf erkeklerdir. Kadına ve estetiğe taparlar oysa basittir hepsi, sevmek basittir. Kadın edebiyatının çıkamamasının sebebi de budur; erkek yok…
Rauf Mutluay’ı tanımıyorum. Laflarım özellikle ona değil. Kime yazdığını bilemezdi. Çocuk Edebiyatı okumuştu sadece. Öbür dünyadan can atıyor bana:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder