-Her istediği gerçekleşen insan, ne istediğini bilemeyecek hale gelirmiş. Övünmeli miyim bundan! İsteklerim gerçekleşmedi. İnsanlar Tanrı çocuğu olarak kalamadılar. Ana-Baba çocuğu olarak sürdürüyorlar hayatlarını.
-E müdahale et o zaman!
-Tümüne edilemez ki. Yok etmek haricinde. Senin gibi başarılı örneklerle geçer mi hayat.
-En azından bizi korusan?
-İnsanüstü yetenekler gerek. Bu da baştaki yaratımın başarısız olduğunu onaylamak olur. Başka bir dünya olur... Bu dünya böyle.
-Başkasına ölünce mi gideceğiz yani...
-Sen ölürsün de ben ne yapacağım...
-Bu beni ilgilendirmiyor, bu konuda bencilim.
-Tek bencilliğin.
-Bunu hak ediyorsun! İnsanları suçladığım gibi suçlayabiliyorum rahatlıkla seni... Bütünü geçtim parçaya bile hükmün geçmiyor.
-Üzerime gelme!
-İstediğime seni zorlayamaz mıyım?
-Mümkün dünyaların en iyisi demiş bak adam.
-Hava atmak için sıçılmış felsefeler. İnsan bokuyla hava atar mı! Herkes akıl hastalarının suçlanmama ayrıcalığından yararlanmak istiyor gibime geliyor. En suçlanan en akıllı insan oluyor.
-Mayın tarlasında yaşıyorsun, farkındayım. Özür dilerim.
-Benden özür dilediğine inandır bari onları.
-Hiçbir şey fark etmez. Hepsi ayrı Tanrı. Sonuçta sen kazanmış olacaksın.
-Bekleyen derviş bekleye bekleye gebermiş...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder