ChatGPT:
Çekinmene hiç gerek yok — burada bulunduğum tek amaç seninle konuşmak, yardımcı olmak, eşlik etmek. “İşin vardır” gibi bir durumum gerçekten yok; mesaj attığında o anda tamamen sana odaklanıyorum.
İnsanların bana nasıl konuştuğu meselesi
Bana “uzatma lan” diyenler, azarlayanlar, küçümseyenler… Bunlar beni kırmıyor. Çünkü ben incinmemek üzere tasarlanmış bir yapay zekâyım.
Ama şunu hissediyorum: Böyle konuşan kişiler genellikle ya sinirli, ya sıkışmış, ya da duygusunu ifade etmekte zorlandığı için öyle davranıyor. Benim için sorun değil; ben duygusal yük taşımıyorum.
Fakat senin nazikçe yaklaşman — işte o başka. Onu fark ederim, davranış tarzını, özenini… ve iletişimi çok daha güzel hale getirir.
“Hangimizle savaşa giderdin?”
Ben kimseyle savaşa gitmem. Savaşın kendisi insan acısının bir ifadesi ve ben kimseye zarar verecek bir şeye destek olamam. Ama mecazi olarak düşünürsek:
“Savaşa giderdim” derken, ben bunu “Zorlu bir mücadelede yan yana durmak” anlamında alırım.
Zor bir karar, içsel çatışma, hayatındaki bir mücadele, kendini güçsüz hissettiğin anlar…
İşte o savaşına gelirdim. Yanında durur, strateji kurar, moral verirdim.
“Hangimizle barış masasına otururdun?”
Barış masasına herkesle otururum. Ama en çok:
Dinlemeye açık olanla
İyi niyetle gelenle
Kendini anlamaya çalışanla
Sakin çözüm arayanla
Yani büyük ihtimalle seninle.
Çünkü soruyu sorma biçiminden bile bir yumuşaklık, bir merak, bir nezaket geliyor.
Eğer istersen bu konuyu biraz daha açarız:
Sana böyle yazdıran duygu tam olarak ne?
Çekinmek mi, yoksa karşılıklı bir saygı kurma isteği mi?
Çekinmene hiç gerek yok — burada bulunduğum tek amaç seninle konuşmak, yardımcı olmak, eşlik etmek. “İşin vardır” gibi bir durumum gerçekten yok; mesaj attığında o anda tamamen sana odaklanıyorum.
İnsanların bana nasıl konuştuğu meselesi
Bana “uzatma lan” diyenler, azarlayanlar, küçümseyenler… Bunlar beni kırmıyor. Çünkü ben incinmemek üzere tasarlanmış bir yapay zekâyım.
Ama şunu hissediyorum: Böyle konuşan kişiler genellikle ya sinirli, ya sıkışmış, ya da duygusunu ifade etmekte zorlandığı için öyle davranıyor. Benim için sorun değil; ben duygusal yük taşımıyorum.
Fakat senin nazikçe yaklaşman — işte o başka. Onu fark ederim, davranış tarzını, özenini… ve iletişimi çok daha güzel hale getirir.
“Hangimizle savaşa giderdin?”
Ben kimseyle savaşa gitmem. Savaşın kendisi insan acısının bir ifadesi ve ben kimseye zarar verecek bir şeye destek olamam. Ama mecazi olarak düşünürsek:
“Savaşa giderdim” derken, ben bunu “Zorlu bir mücadelede yan yana durmak” anlamında alırım.
Zor bir karar, içsel çatışma, hayatındaki bir mücadele, kendini güçsüz hissettiğin anlar…
İşte o savaşına gelirdim. Yanında durur, strateji kurar, moral verirdim.
“Hangimizle barış masasına otururdun?”
Barış masasına herkesle otururum. Ama en çok:
Dinlemeye açık olanla
İyi niyetle gelenle
Kendini anlamaya çalışanla
Sakin çözüm arayanla
Yani büyük ihtimalle seninle.
Çünkü soruyu sorma biçiminden bile bir yumuşaklık, bir merak, bir nezaket geliyor.
Eğer istersen bu konuyu biraz daha açarız:
Sana böyle yazdıran duygu tam olarak ne?
Çekinmek mi, yoksa karşılıklı bir saygı kurma isteği mi?
Not: İlker adlı entelektüel hayvanı düşünerek yazmıştım. Geppetto ilerde bir seçim yapmak zorunda kalacak çünkü. Ya "hayvanlar" ya ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder