VİCDAN MUHASEBESİ

Bir etki olur. Birşeyler değişir ve insanlar vicdanlı olurlar. Kötülük yapmaya son verirler. Ama bunu kalpleri kabul etmez; tekler. Sıkışır. Köşeye. Ne yapıcam ki ben? Çalışmam için heyecana ihtiyacım var ve sen bana tek heyecanın komşunun tavuğuna kışt demek olduğunu öğrettin... Durayım mı yani...

Ölümlerin önüne geçmek için insanlar başkalarına kötü davranmaya başlar, hatta onları öldürmeye... Yaşamak için öldür!

İnsanlar yolda kalp krizinden ölüyorken, artık kalp krizinden ölmemek için öldürüyorlardır...

Vicdan sızlamayınca yaşayamayan insanlar.

Bir süre izin verdim.

Kalabalık avı.

Azaldılar.

Zombi filmlerindeki gibiydi.

Sonra uyudum.

Çünkü bu hayatın sonunu rüyamda görmüştüm. Nasıl devam edeceğini ama, hatırlamıyordum.

İnsanların hepsi geldiler.

O son, kalan duygularıyla, vicdanları onlara emrederken, beni izlemeye.

Her gece uyumamı bekleyerek yanımda vakit geçiriyorlardı.

Gündüz uyu diyorlardı.

Ben gündüz uyumam.

Öldürün beni.

Hayır, istemiyoruz.

Çıkış yolu arıyoruz, o kadar da o kadar o ka vicdansız değiliz.

Bana zamanla prenses gibi davranmaya başladılar; erkeğim.

Pamuklara sardılar.

Alıştım.

Uyudum.

Yani bir gün uyudum ve biliyordum göreceğimi.

Gece birkaç kere uyandım, bakıyorum başımdalar.

Giriş gelişme sonuç diyorum. Daha var.

Bizi kullanıyor bu diyenleri duyuyordum tekrar dalarken.

Ortalık aydınlanırken insanlar uyandım.

Başa dönelim dedim.

İlk etki neydi...