ALTIN KALDIRIM

Değerlerimi elden çıkartıyorum. Ama çok para vermiyorlar. Evime vermediler, karıma da. Çocuklarıma vermemeleri ayıp, günah hatta, anladım ki iş değil bunların yaptığı. Ama başka şansım yok. Öyle diyorlar zaten, tek şansımız varmış. Bir tane. Onu verirsem en yüksek değeri biçeceklermiş. En yüksek değerlerimi tırpanla biçtin zaten... Kendimi vereyim dedim, gözleri parladı. Neyini dedi, gözlerimin içine içine bakarak, sanki arkasına. Gözlerimi diyecektim, çekti bakışlarını. Etkilendi mi acaba? Kalbimi, ruhumu dedim. Atmasyon tabii, ama etkilendi. Kalp dedim. Organ mı dedi, yuh. Ruh dedim, oldu dedi. Bakmama izin verir misin…

Zaten ruhları görebiliyorlar ilerde. Ama bu çömez. Yetişiyor. Üzerimizde test ediyorlar.

Göremedi zaten. Atılsın bu.

Olduğunu nereden çıkardın.

Şu ilerideki kapıdan çıkardım hemen.

Orası esas giriş. Onun önündekinin yerine atanacak sen oraya gidene kadar. Yetişmiş olacak senle. Böyle 101 kapıdan sonra ustalığa terfi edince, son kararı verecek.

Niye 101?

1001 de olabilir. Karıştırıyorum. Ama 1 olduğu kesin.

Sen nerden, bunları?

Kaçıncı gelişim. 101 ile 1001’i hâlâ karıştırırım. Çömez kadar olamadım.

Görmezse!

Göreni görmedim ki.

Boşuna mı bunca çaba?

Ne yapacaksın ki başka. Hah bak senin çocuklardan biri geçmiş sınavı. Giriyor kapıdan.

Önemsememişlerdi başta!

Senin için önemsizmiş. Onun ruhu da kendine.

Torpil morpil.

Cennette torpil?

Hem de allahı! Oğlum işte. Daha ne! O cennette, ben cehennemde!

Oğul, de artık ona.

Tanımadı beni zaten, isyankardı da hep eskiden.

Belli neye isyan ettiği… Sonuçlar açıklanıyor. Dinle.

Duyamıyorum!

Hiçbirimizde bi bok yokmuş. Sadece senin çocuk. Sen de babası olarak. Teselli ikramiyesi sanırım. Duy!

Nasıl?

Ağız okuyorum. Bana da belki aracı olarak bişiler! Kötü örnek olduğun için ona, ödüllendirilecekmişsin. Şeytan tarafından.

Allah korusun!

Şeytan koruyacak, seni iyilikten.