Kiraya felaket zam, tam da MÜŞTEMİLAT, benim için bir milat, diye bir öykü yazarken.
Sevgilimin müştemilatına taşınıyorum, kocaman evi yerine bende kalıyor. Sana gidelim dediğimde gideriz diye geçiştiriyor… Aylar sonra gittiğimizde, benim küçürek minimal muratosk sotoresk döşediğim müştemilatın aynısı. Dolu eşya atmış. Ev nasıl küçülmüş.
Devrim bu ne diyorum, çok güzel olmuş.
Devrim dedin bana diyor.
Aylarca Dev diyordum ona; kocaman evde Dev gibiydi. Devriş diyordum, müştemilatıma geldiğinde, Derviş olacaksın diye. Deva diyordum ve Devalüasyon; Sefa ve Sefalet gibi.
Eskisinin bir fotoğrafını çekseydin gülerdik diyorum; atlatıp götürüyor beni, karşı yakada, başka bir ev, eskisinin aynısı!
Eskisinin aynı!
Bana çok farklı geliyor.
Evet, şu ayna beni gösteriyor artık!
Saatler de…
Yenisinin de aynısı var mı diye espri yaptığım an uyandım. Böyle bir öykü yazmıştım, Antalya-Kemer’deki yörük çadırıyla ilgili; çadırın ayrıntılarını ayran içip gözleme yerken incelerken. Birileri gelip yıkıyor çadırı ve ustası oralı değil. Kalfa anlam veremiyor; verdiğinde ustası onu tepelerde başka bir yörük çadırına çıkarmış bakıyor; tıpkısının aynası.
Ayrıntılardaki benzersiz tektipliği incelerken soruyor kalfa:
Usta, neden farklı bir şey denemedim?
Farklı bir şey istemiyorum ki…
Peki diyor, kalfa, ya burayı da yıkarlarsa…
Çok konuşma diyor usta yukarlarda.
Bir üçüncüsü daha mı var yoksa.
Üst kattan görünüyor usta (çadır dublex); yanında genç bir adamla.
Kalfa anlıyor sınıfta kaldığını.
Diğer kibrit çöplerinden uzun tutulup gözünüze gözünüze sokulanı mı seçersiniz,
yoksa arkalara saklanmış olanı mı, seçmeyesiniz diye? Düzgün bir sırada duruyorlarsa sağdakini mi soldakini mi? Rakibinize mi öncelik tanırsınız, kaderinizi onun ellerine teslim ettiğinizi bilerek? Cesurca atılır mısınız yoksa, o kadar çöpün arasından bula bula kısasını bulabilecek olmanın enayiliğini de göze alarak? Her defasında kısa çöpü çekecek kadar şanssızken, elde uzun çöpün belki de hiç olmadığından şüphelenmez misiniz? Peki ya hep uzunlardan birini çeken ve güvenle devam eden biriyken, artık tüm olasılıkları tükettiğinizi, size uzatılan elde sadece tek bir çöp kaldığını, bir gün geç olsa da anladığınızda ne yaparsınız? Ya da uzunu çeker sevinirsiniz; bir de bakarsınız, diğerlerinin hepsi kısadır, kaybetmişsinizdir. Kısayı çekmek de hep kaybetmek demek değildir o zaman... Belli mi olur, belki de siz kısa çöpü çekmek için yaşayanlardansınızdır... Yani aslında hikaye daha yeni başlıyordur siz elinizde kısa çöpü tutuyorken... İşte şu an sizin başınıza gelen de bu...
İma-imla-mantık hatası gibi görülen metinler özellikle öyledir, alıcınızın ayarıyla zevkle oynayın.
KOMEDİN: Bunlar şehrimizin ileri gelenleri... Bunlar da şehrimizin ileri gidenleri................................. HAVVA TAHMİN İSTASYONU: Bir kadını çözmek için önce onu bağlamalı............................ ABSÜRTÜK METİNLER: -Memelerin elimde, fidyeyi vermezsen. / -Fidye ne? / -Kalçaların................. REKLAM ARASI: Sanatçılık işte; zaafları sanata dönüştürme zanaatı............................ YAŞAMA DÜŞKÜNLER EVİ: “Bizim ülkemizdeyse bu, bayım, dik dik bakanın diğerinden cinsel açıdan hoşlandığını gösterir; o yüzden kaçırdım gözlerimi...”.............. KARA İZAHÇI: Aşk ile akıl arasında tercih yapmak anne ile baba arasında tercih yapmak gibi bir şeydir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder