Birkaç insana rastladım uzaylıların arasında yolda. Sokakta, herkes yine uzaylıydı. Ben iyi bir insanım dedi uzaylının teki yanaşarak. İyi insan yoktur, insan insandır, dedim. Uzaylı insandır dedi. İnsanlar da böyle saçma cümleler kurabilir diye düzeltti sonra kendini... güzel... Ama akşam gel, bakarız, nasıl yardımcı olabilirsin... gönderdim, arkasından gelen insana. Yardımcı ol dedim, silahını göstererek.
Bir insan onu iterek önüne geçti. Konuşmasına izin vermeden dönüştürdüm onu uzaylıya.
Sokakta: insanlarla göz göze geliyorduk. Gülümsemeden. Gülümseyerek. Uzaylılar bana bakıyor olmamalıydılar. Onları kurtarmamı bekliyor.... buna ben karar vermiyordum dedim. Kim karar veriyor dedi. Ben dedim. Bu ona mantıklı geldi. Başını salladı. Asla bilemeyecekti. Uzaylı kalacaktı.
Dönüştür beni dedi. Savuşturdum onu. Nasıl yaptığımı anlatamam için kaldırmaz. (Öptüm onu.) siktim. Erkek olsaydı kafa atıyordum. Burnu kırılan uzaylıya dönüşüyordu. Hemen. Ya da kıçına bir tekme...
sana zarar verecek birilerini tanıyorum dedi.
Kim dedim.
Sen dedi.
İnsanlarla savaşamazsın dedim.
İnsanla dedi. Hepimiz biriz. Teknolojk tekilliğiz...
uzayda bundan büyük güç yok...
sana zarar verecek dedi.
İstediğini biliyorum dedim. İstiyosun. Ama istekler uzaylılarla sınırlıdır...
ölüm sana zarar verebilir.
Mucizeler ya da dedim...
ama hangisi hangisi buna kara vermelisin. Bunu bulmalısın...
taş kağıt mucize
mucize onaran
üstün yaratık insan dedi
elinden gelen bu dedim
hepimizi öldürmek zorunda değilsiniz. En korktuklarınız (en yalancılar) size yardımcı olabilir.
Ne konuda.
Anlamanız konusunda. (sonra yine öldürün.)
öldürünce ruhunu yakalayıp sorguya çekeriz.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder